Strona startowa Artykuły Musashi Miyamoto. Fanatyk drogi miecza

Musashi Miyamoto. Fanatyk drogi miecza

 

 

Japonia jest krajem kojarzonym głównie z samurajami, którzy odgrywali niegdyś znaczącą rolę polityczną w Kraju Kwitnącej Wiśni, ich zadaniem było między innymi ustalanie kto ma sprawować rządy w kraju.

Samuraje pełnili rolę służby utrzymującej się z wypłacanych przez przywódcę klanu stypendiów w naturze – ryżu. Nie posiadali oni własności ziemskich, żyli w miastach. Kokudaka była to wartość stypendium, które otrzymywał samuraj, równa ilości ryżu przysługującego mu rocznie. Gdy ówczesną władzę w Japonii sprawował ród Tokugawa wówczas Kokudaka decydowała o codziennym bycie oraz miejscu na liście zaszczytów. Dotyczyło to zarówno panów feudalnych jak i podporządkowanym im samurajów ze stopniami.

W VIII wieku samuraje byli sługami cesarza. Z czasem jednak uwolnili się oni od niego i przejęli władzę w poszczególnych prowincjach kraju, konkurując ze sobą o terytoria. Od XII wieku cesarz pełnił wyłącznie funkcje rytualne, natomiast władzę polityczną pełnił szogun – naczelny wódz, przywódca klanu wojowników. Nie zmieniało to jednak faktu, iż obowiązkiem samuraja było bezwzględne posłuszeństwo równo wobec cesarza i szoguna.

Religią, którą praktykowali był buddyzm, oparty głównie na medytacji. Każdy samuraj musiał odbyć staż w klasztorze. Medytacja i pobyt w klasztorze stanowiły podstawę wychowania w myśl zasady „bunbu ittchi” – „pióro i miecz w harmonii”. Od samuraja oczekiwano zarówno sprawnego władania mieczem, jak i posiadania umiejętności sztuki kaligrafii oraz znajomości poezji chińskiej i japońskiej oraz samodzielnego tworzenia poematów.

W ramach ćwiczeń medytacji w Japonii praktykowało się i praktykuje do dziś szermierkę. Gdy w XVII wieku zapanował pokój jedyną możliwością sprawdzenia się samuraja w walce była szkoła („ryu”). Na terenie Japonii szkół, uczących różnych stylów walki wręcz a także posługiwania się najróżniejszymi typami broni, było zawsze pod dostatkiem.

Sposobem na zdobycie środków do życia dla samuraja w sytuacji, gdy nie posiadał swojego pana była sztuka i obrana droga miecza. Polegała ona krótko na tym, by stać się znanym – wraz z pokonywaniem sławnych przeciwników samuraj uzyskiwał poparcie protektora, który mógł zatrudnić go w swojej szkole jako nauczyciela – mistrza szermierki.

Dobry samuraj oprócz zdolności władania mieczem, narzędziami, żył według zasad Bushido („droga wojownika”), czyli kodeksu zawierającego prawa i obowiązki, których samuraj powinien przestrzegać.

Jednym z najbardziej znanych japońskich wojowników tamtych czasów był Musashi Miyamoto, żyjący na przełomie XVI i XVII wieku (lata 1584 – 1645).

Musashi urodził się w 1584 roku, wychowywany był przez buddyjskiego mnicha. Cechowały go głownie agresja i wielka siła fizyczna. W młodym wieku, gdy jeden z mistrzów szermierki odmówił mu walki, jego agresja i niezadowolenie doprowadziły do uśmiercenia nauczyciela. Musashi nie zwracał uwagi na dobre obyczaje, których powinien przestrzegać. Zdecydowanie ważniejszą sprawą dla niego było dogłębne poznanie drogi samuraja i sztuki wojennej. Musashi był podróżnikiem, nigdzie nie osiadł na dużej. Nie przywiązywał wagi do wyglądu, nie utrzymywał higieny, ciągle obawiał się bowiem, iż może zostać zaatakowany wówczas, gdy będzie bezbronny. Pierwszy raz brał udział w wojnie w wieku 16 lat. Stoczył ponad 60 pojedynków wygrywając wszystkie głównie zabijając swoich przeciwników. Nigdy się nie ożenił, nie miał potomstwa. Dopiero w dojrzałym wieku zdecydował się adoptować syna, by przekazać swój dorobek przyszłym pokoleniom.

W wieku 21 lat Musami stoczył 3 najsłynniejsze wali z przedstawicielami rodu Yoshioka. Powodem walk było wyrównanie osobistych porachunków – przegranej jego ojca w niegdysiejszych walkach z owym rodem. Wcześniejsze walki ojca Musashiego z przedstawicielami rodu Yoshioka zakończyły się dwoma zwycięstwami, trzecia walkę przegrał. Musashi pomścił ojca wygrywając wszystkie stoczone trzy walki. Warto wspomnieć, że Musashi pokonał wrogów używając do tego drewnianego miecza („bokken”).

Musashi Miyamoto stoczył również walkę z Sasaki Kojiro – szermierzem, który rozwinął nową technikę walki, opartą na ruchach ogona jaskółki. Kojiro posiadał swojego pana tak więc, aby stoczyć walkę Musashi musiał uzyskać na to urzędową zgodę i takową zdobył. Postanowił on jednak zaczekać, aż przybędzie po niego posłaniec Sasaki, wówczas bez zbędnego pośpiechu związawszy włosy i rękawy kimona udał się on w miejsce pojedynku. Tam bez większych trudności pokonał przeciwnika, jednak wówczas gdy w chwili śmierci Sasaki wypuszczał z ręki miecz rozciął on wstążkę wiążącą włosy Miyamoto oraz jego kimono na plecach – na pół. Co wówczas zrobił Musashi nie wiadomo, krąży na ten temat wiele legend. Po tym zdarzeniu Miyamoto całkowicie odrzucił walkę z mieczem innym niż drewniany, z którym to walcząc jednak nadal wygrywał pojedynki.

Musashi miał wielu uczniów i kontynuatorów, jednakże  nigdy nie założył swojej szkoły. Wiązało się to z tym, iż jego uczniowie musieli ciągle za nim podążać.

Musashi Miyamoto był jednym z pierwszych wojowników, którzy posługiwali się z sukcesem w walce dwoma mieczami – długi („katana”) służył do ataku, krótszy („wakizashi”) – do parowania ataków napastnika i kontratakowania w zwarciu.

Musashi był wszechstronnie utalentowanym człowiekiem, oprócz geniuszu i mistrzostwa w sztuce miecza osiągnął sukces również w kaligrafii, rzeźbie, rysunku oraz metalurgii.

W 1643 roku osiadł w jaskini Reigendo i podyktował wiosną 1645 roku testament swojemu uczniowi – Teruo Nobuyaki. Testament ten zwany „Księgą Pięciu Pierścieni” („Gorin-No Sho”)  ujrzał światło dzienne zaraz po tym i od tamtej pory, przez ponad 350 lat, wciąż przyciąga czytelników na całym świecie, będąc jedną z klasycznych, a jednocześnie wciąż aktualnych książek poświęconych walce. Mimo tego, że jej tematem są techniczne i duchowe aspekty walki na miecze, to zawarte w niej przemyślenia okazują się zaskakująco trafne w przypadku każdego niemal konfliktu: począwszy od sztuki walki, a skończywszy na bezwzględnych realiach współczesnego biznesu.

„Drogą mi jest jedynie odnosić zwycięstwo jakąkolwiek bronią” – te słowa mogłyby właściwie stanowić motto całej „Księgi Pięciu Pierścieni”, bowiem całość zawartych w niej rozważań skupia się tylko i wyłącznie na jednym: na pokonaniu przeciwnika za wszelką cenę i przy pomocy wszelkich dostępnych środków.

Uniwersalizm myśli Musashiego sprawił, ze księga przeszła pomyślnie próbę czasu i okazuje się skuteczna również w naszych czasach.

Musashi Miyamoto zmarł 19 maja 1645 roku. Mimo, iż styl jego walki nie miał dużego poparcia to jego sława przetrwała do dzisiaj. Poprzez swoje dokonania zapisał on się trwale w historii Japonii.

 

  

Autor: Monika Mazurek (3 KYU Ju-Jitsu), SAMURAJ Konin